سلام

اين فروغ خانم کي بود

تنها نگاهم کن

آنگاه دل به تو خواهم داد

تنها صدايم کن

آنگاه تمامي وجودم نام تو را زمزمه خواهد کرد

تنها تو يادم کن

آنگاه با تو خواهم بود

با تو خواهم ماند

با تو خواهم خواند

آنگاه با تو مي گريم با تو مي خندم

و در درياي پر تلاطم قلبت چون قطره اي نا چيز خواهم ماند

تنها تو يادم کن

آنگاه در وجودت گم خواهم شد

و زورق قلبم را به دست بادبان عشقت خواهم سپرد

آري

تنها تبسمي از سوي تو کافيست تا از ژرفاي وجودم عشقت را حس کنم

دختر کوچکي هر روز پياده به مدرسه مي رفت و بر مي گشت .
با اينکه آن روز صبح هوا زياد خوب نبود و آسمان نيز ابري بود ،
دختر بچه طبق معمولِ هميشه ، پياده بسوي مدرسه راه افتاد.
بعد از ظهر که شد ،‌هوا رو به وخامت گذاشت و طوفان و رعد و برق شديدي درگرفت.
مادر کودک که نگران شده بود مبادا دخترش در راه بازگشت از طوفان بترسد، يا اينکه رعد و برق بلايي بر سر او بياورد ، تصميم گرفت که با اتومبيل بدنبال دخترش برود .
با شنيدن صداي رعد و ديدن برقي که آسمان را مانند خنجري دريد ، با عجله سوار ماشينش شده و به طرف مدرسه دخترش حرکت کرد.
اواسط راه ، ناگهان چشمش به دخترش افتاد که مثل هميشه پياده به طرف منزل در حرکت بود ، ولي با هر برقي که در آسمان زده ميشد ، او مي ايستاد ، به آسمان نگاه مي کرد و لبخند مي زد
و اين کار با هر دفعه رعد و برق تکرار مي شد.
زماني که مادر اتومبيل خود را به کنار دخترک رساند ، شيشه پنجره را پايين کشيد و ازاو پرسيد :
چکار مي کني ؟ چرا همينطور بين راه مي ايستي؟
دخترک پاسخ داد،" من سعي مي کنم صورتم قشنگ بنظر بيايد، چون خداوند دارد مرتب از من عکس مي گيرد."

باشد که خداوند همواره حامي شما بوده و هنگام رويارويي با طوفانهاي زندگي کنارتان باشد.

در طوفانها لبخند را فراموش نکنيد....

روزي يك مرد ثروتمند ، پسر بچه کوچكش را به يك ده برد تا به او نشان دهد مردمي که در آنجا زندگي مي کنند چقدر فقير هستند. آنها يك روز و يك شب را در خانه محقر يك روستايي به سر بردند .
در راه بازگشت و در پايان سفر، مرد از پسرش پرسيد: «نظرت در مورد مسافرت مان چه بود؟»
پسر پاسخ داد: عالي بود پدر
پدر پرسيد: « آيا به زندگي آنها توجه کردي؟»
پسر پاسخ داد: فكر مي کنم
پدر پرسيد: چه چيزي از اين سفر ياد گرفتي؟

پسر کمي انديشيد و بعد به آرامي گفت: «فهميدم که ما در خانه يك سگ داريم و آنها چهار تا. ما در حياط مان فانوس هاي تزئيني داريم و آنها ستارگان را دارند. حياط ما به ديوارهايش محدود مي شود اما باغ آنها بي انتهاست »
در پايان حرفهاي پسر، زبان مرد بند آمده بود. پسر اضافه کرد « متشكرم پدر که به من نشان دادي ما واقعأ چقدر فقير هستيم»

خداوندا نمي دانم
در اين دنياي وانفسا
كدامين تكيه گه را تكيه گاه خويشتن سازم
نميدانم
نمي دانم خداوندا.
در اين وادي كه عالم سر خوش است و دلخوش است و جاي خوش دارد.
كدامين حالت و حال و دل عالم نصيب خويشتن سازم
نمي دانم خداوندا
به جان لاله هاي پاك و والايت نمي دانم
دگر سيرم خداوندا.
دگر گيجم خداوندا
خداوندا تو راهم ده.
پناهم ده .
اميدم خداوندا .
كه ديگر نا اميدم من و ميدانم كه نوميدي ز درگاهت گناهي بس ستمبار است و ليكن من نميدانم
دگر پايان پايانم.
هميشه بغض پنهاني گلويم را حسابي در نظر دارد و مي دانم كه آخر بغض پنهانم مرا بي جان و تن سازد.
چرا پنهان كنم در دل؟
چرا با كس نمي گويم؟
چرا با من نمي گويند ياران رمز رهگشايي را؟
همه ياران به فكر خويش و در خويشند. گهي پشت و گهي پيشند
ولي در انزواي اين دل تنها . چرا ياري ندارم من . كه دردم را فرو ريزد
دگر هنگامه ي تركيدن اين درد پنهان است
خداوندا نمي دانم
نمي دانم
و نتوانم به كــس گويم
فقط مي سوزم و مي سازم و با درد پنهاني بسي من خون دل دارم. دلي بي آب و گل دارم
به پو چي ها رسيدم من
به بي دردي رسيدم من
به اين دوران نامردي رسيدم من
نميدانم
نمي گويم
نمي جويم نمي پرسم
نمي گويند
نمي جوند
جوابي را نمي دانم
سوالي را نمي پرسند و از غمها نمي گويند
چرا من غرق در هيچم؟
چرا بيگانه از خويشم؟
خداوندا رهايي ده
كللام آشنايي ده
خدايا آشنايم ده
خداوندا پناهم ده
اميدم ده
خدايا يا بتركان اين غم دل را
و يا در هم شكن اين سد راهم را
كه ديگر خسته از خويشم
كه ديگر بي پس و پيشم
فقط از ترس تنهايي
هر از گاهي چو درويشم
و صوتي زير لب دارم
وبا خود مي كنم نجواي پنهاني
كه شايد گيرم آرامش
ولي آن هم علاجي نيست
و درمانم فقط درمان بي درديست
و آن هم دست پاك ذات پاكت را نيازي جاودانش هست

ارسال به

Life is short! Break the rules!

زندگي كوتاهه ! قوانين رو بشكن!

Forgive quickly! Kiss slowly!

سريع ببخش ! به آهستگي ببوس!

Love truly, Laugh uncontrollably

صادقانه عشق بورز، بدون كنترل بخند

And never regret anything

و هرگز از چيزي پشيمان نشو
That made you smile!

كه باعث تبسم تو شده

ارسال به

در يکي از دبيرستان هاي تهران هنگام برگزاري امتحانات سال ششم دبيرستان به عنوان موضوع انشا اين مطلب داده شد که ""شجاعت يعني چه؟"" محصلي در قبال اين موضوع فقط نوشته بود : ""شجاعت يعني اين"" و برگه ي خود را سفيد به ممتحن تحويل داده بود و رفته يود ! اما برگه ي آن جوان دست به دست دبيران گشته بود و همه به اتفاق و بدون ...استثنا به ورقه سفيد او نمره 20 دادند فكر ميكنيد اون دانش آموز چه كسي مي تونست باشه؟ دکتر شريعتي

سلام

نميدونم چي بگم ........

يه موضوع آسونتر ميبود بهتر بود

آخه يه شغل كه بيشتر نميتونم بگم....كه اونم قبلا گفتم..........

مهم نيست كه در آينده چي بشيم ...مهم اينه كه الان چي هستيم................
فعلا باباي.................[خنده][خنده]

سلااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام آبجي گلم

خوبي فدات شم؟

آخ که اگه بدوني چقد دلم برات تنگيده بود

خيلي دوست دارمممممممممممممممممممممم

مهربونم

سلام

خوبي......

من باز بيكار شدم.........

الان دارم به همه سر ميزنم..........

ديشب برج چجوري بود ..........آخه من نشنيدم........

هي.....

بازم ميام
فعلا باباي.......