سلام
درسته که در حالت کلي ممکنه شک و شکاکي کار خوبي باشه و در طولاني مدت باعث بيماري رواني هم بشه
اما خيلي جاها لازم ميشه آدم کمي شکاکي کنه
البته بين سوال ايجاد شدن در مورد چيزي و کسي و شک کردن کمي فرق هست
ممکنه ما در مورد کسي و در مورد ارهايي که ميکنه کلي سوال داشته باشيم اما شک نداشته باشيم
شک به نظر من همان جنبه ي منفي سوالهاي مرموز ماست.
بهترفقط يه ذره هم در کارها شک هم داشته باشند فقط بايد توجه کرد هر روز و هر جا شک کردن باعث وسواس هم ميشه مثلا ممکنه من هي شک کنم که درست وضو گرفتم يا نه براي اطمينان دوباره از نو اين کار رو تکرار کنم يا مثلا شک کنم که اجاق خاموش هست چراغ خاموش هست يا نيستند يا مثلا ببينم که آيا دستها رو شستم الان واقعا تميز شدند يا نه....عدم اطمينان در انجام کارهاي روزانه هم يک نوع مريضي هست و هم يک نوع وسواسموفق باشيد.
