تا تو بودي در شبم من ماه تابان داشتم
رو به روي چشم خود چشمي غزلخوان داشتم
حال گر چه هيچ نزري عهده دار وصل نيست
يک زمان پيشامدي بودم که امکان داشتم
ماجراهايي که با من زير باران داشتي
شعر اگر مي شد غريب پنج ديوان داشتم
بعد تو بيش از همه فکرم به اين مشغول بود
من چه چيزي کمتر از آن نارفيقان داشتم
ساده از «من بي تو مي ميرم» گذشتي خوب من
من به اين يک جمله سخت ايمان داشتم
لحظه تشييع من از دور بويت مي رسيد

تا دو ساعت بعد دفنم همچنان جان داشتم